Zasadniczą różnicą pomiędzy dogrzewaczem a ogrzewaniem postojowym jest brak pompy obiegu wody w dogrzewaczu. Dogrzewacz pracuje przy włączonym silniku, więc nie potrzebuje dodatkowej pompy cyrkulacyjnej. Dlatego też pompa obiegowa w dogrzewaczach nie występuje (w niektórych instalacjach na piecu w miejscu pompy obiegu wody może być zainstalowany tłumik/filtr powietrza dolotowego).
W dogrzewaczu ogrzewany jest płyn i następuje to podczas pracy silnika przy przepływie przez urządzenie grzewcze. Nowoczesne silniki wysokoprężne z powodu ich wysokiego stopnia sprawności cechuje nieznaczna wartość strat cieplnych. Z tego powodu przy niskich temperaturach zewnętrznych trwałoby bardzo długo, zanim silnik osiągnąłby swą temperaturę roboczą, przy której spełnia ustawowe normy czystości spalin. Dzięki dogrzewaczowi silnik szybciej zostaje doprowadzony do swojej temperatury roboczej. Ponadto dogrzewacz w fazie rozgrzewania silnika wspomaga nagrzewanie wnętrza samochodu. Rozdział ciepłego powietrza odbywa się poprzez przewidziane do tego celu nawiewy na urządzeniu grzejnym / klimatyzatorze.
W układzie ogrzewania postojowego ogrzewany jest płyn i następuje to podczas pracy silnika lub postoju silnika przy przepływie przez urządzenie grzewcze. Układy ogrzewania postojowe służą do wstępnego ogrzania wnętrza samochodu bez uwzględniania ciepła oddawanego podczas pracy silnika. Układy ogrzewania postojowego zasilane benzyną lub olejem napędowym zasilane są paliwem bezpośrednio ze zbiornika paliwa samochodu i połączone są za pomocą obiegu płynu chłodzącego samochodu z układem grzewczym.
Ogrzewanie postojowe ogrzewa wnętrze samochodu bezpośrednio po jego włączeniu (ogrzewanie natychmiastowe) lub według czasu wstępnie zaprogramowanego (programowanie czasu włączania). Rozdzielanie ciepłego powietrza odbywa się za pomocą przewodów układu ogrzewania powietrzem.
Urządzenie grzewcze mokre Webasto Thermo Top Z, C, E, P
Na rysunku powyżej:
Powietrze potrzebne do spalania zasysane jest przez wlot powietrza do spalania z dmuchawy powietrza do spalania V6 i poprzez kanał powietrza do spalania tłoczone jest do komory spalania.
Dodatkowe ogrzewanie cieczą zasilane jest paliwem poprzez dopływ paliwa. Dopływ paliwa sięga aż do parownika (włóknina). Powietrze do spalania płynie poprzez wlot powietrza do obudowy komory spalania, a następnie przez otwory do komory spalania i kierowane jest również bezpośrednio na włókninę parownika. W fazie uruchamiania świeca żarowa Q9 ogrzewania rozgrzewa włókninę. Doprowadzane paliwo odparowuje na całej powierzchni włókniny. W połączeniu z doprowadzanym powietrzem do spalania powstaje mieszanka paliwowo-powietrzna zdolna do zapłonu. Zapalenie mieszanki następuje za pomocą świecy żarowej. W fazie grzania następuje odparowywanie i zapłon na włókninie i na gorących powierzchniach wewnętrznych komory spalania. Podczas fazy grzania świeca żarowa zasilana jest przez sterownik tylko nieznacznym prądem. Elektryczna rezystancja świecy żarowej wykorzystywana jest jako czujnik płomienia.
Dodatkowe ogrzewanie cieczą zostaje włączone poprzez natychmiastowe uruchomienie, wybór czasu lub zdalne sterowanie radiowe. Dmuchawa powietrza do spalania i pompa obiegowa zostają wysterowane. Świeca żarowa ogrzewania Q9 rozpoczyna się żarzyć, a dmuchawa powietrza do spalania wtłacza powietrze do komory palnika. Po ok. 30 sekundach pompa dozująca tłoczy paliwo, a dmuchawa powietrza do spalania zostaje wyłączona na ok. 5 sekund, aby do uruchomienia była wystarczająca ilość mieszanki paliwowo-powietrznej. Moc dmuchawy powietrza do spalania jest zwiększana skokowo do trybu pełnego obciążenia, a mieszanka paliwowo-powietrzna tłoczona jest do komory spalania. W ten sposób rozpoczyna się spalanie. Jeżeli płomień nie zostanie utworzony lub zgaśnie, automatycznie nastąpi powtórzenie uruchamiania. W stanie po ok. 90 sekundach bez płomienia następuje wyłączenie, aż do następnego włączenia